Zomerse temperaturen, glinsterende stranden, wuivende palmbomen. Ja het is weer vakantietijd! De tijd waarin we de dagelijkse routine achter ons laten om de wereld op een andere plek te verkennen. Wij gaan per trein en rolstoeltaxi naar België. Mijn scootmobiel wordt volgende week gerepareerd en thuis afgeleverd, volgens de vriendelijke telefoniste. Ik lach. Ik zie onze vakantie steeds meer zitten. Al moet er zaterdag nog wel crisisberaad gehouden worden over de nieuwe rolstoel van mijn vriendin, want dat ding vertoont nog allerlei gebreken. Maar daar probeer ik nu even niet aan te denken.
Vriendin speelt tin whistle, een reisinstrumentje dat niet veel groter is dan een balpen. Onze meereizende PGB-hulp is musicus, ze speelt contrabas, waarvoor ze bij aankomst meteen terug moet reizen om die op te halen. Zo bezien dus een écht reisinstrument. Ze heeft me verzocht mijn elektronische saxofoon niet thuis te laten. Het belooft kortom een muzikale vakantie te worden.
Ja, ik ben echt toe aan vakantie. Weg van huis. Alle beslommeringen even vergeten en genieten van een andere werkelijkheid. Ik wil de rust van het bos waar ons vakantiehuisje staat. MS en andere problemen thuis laten kan helaas niet, maar ik wil door meereizende problemen niet mijn vakantie laten verpesten. Uiteindelijk is het niet de afwezigheid van uitdagingen die een vakantie memorabel maken, maar onze reactie erop. Eigenlijk wil ik gewoon zoveel mogelijk mooie momenten verzamelen. Dat is belangrijk in het leven en daar heb je tijdens vakantie meer tijd en aandacht voor. Als onze (tijdelijke) buren muziek een beetje kunnen waarderen dan komt het vast allemaal goed. Ik hoop veel mooie momenten te ervaren deze vakantie.
Prettige vakantie!
Dinand Brummelhuis